De schade van zelfveroordeling

Kun je je een voorval uit de afgelopen week herinneren waarbij je jezelf hebt veroordeeld? Dat kan subtiel zijn. Misschien dacht je, of zei je zelfs tegen jezelf: ‘Nou zeg, wat was dat vreselijk dom van mij.’ Of: ‘Ik heb dit slechte ding gedaan, en ik kan Morya nooit meer recht in de ogen zien.’ Ons onderbewustzijn registreert dit en speelt steeds opnieuw hetzelfde oude liedje af. Het wordt tijd om die oude deuntjes uit je hoofd te zetten!

Denk aan Jezus’ woorden aan ons: ‘Want God heeft zijn Zoon niet in de wereld gezonden opdat Hij de wereld zou veroordelen, maar opdat de wereld door Hem behouden zou worden.’(37)

De sleutel is om de veroordeling te onderscheppen voordat het naar je toe komt, of door jou wordt uitgedrukt. Hier hebben we inzicht en onderscheidingsvermogen voor nodig, omdat we moeten weten wanneer het zich voordoet. De veroordeling is soms onderbewust of subtiel, met name zelfveroordeling. We zijn vaak onze eigen ergste criticus.

Saint Germain zegt tegen ons:
U ziet, geliefden, de testen vliegen voluit en zeker. Wij willen dat u het gevoel van meesterschap ervaart, van heerschappij, het enorme plezier van een dag beëindigd te hebben, en die kracht aangepakt te hebben, die drijfkracht van irritatie, en elke tekortkoming van het bewustzijn die tegen uw hart gericht is, heeft overwonnen en hier bovenuit bent gestegen.

Zij zouden uw leven willen stelen.
Zij zouden de stroom van liefde tussen ons willen wegnemen.
Zij zouden de band willen verbreken door enige vorm van boosheid of woede.
Zij zullen u beroven van uw gevoel van eigenwaarde, uw gevoel van de mantel van de discipel van Sanat Kumara te zijn.

Wanneer zij uw waardigheid kunnen vernietigen en u begint zich te voelen als een mot, dan zult u zich ook als zodanig gaan gedragen.

En totdat u uw zelfidentiteit heeft herwonnen, moet ik pauzeren en wederom wachten, mij afvragend hoe lang u nog blijft rondfladderen om de gloeilamp van deze serpenten die u tijdelijk in hun aura hebben weten te strikken.

Dit is de oplossing – herken een veroordeling voor wat het is.

Weerleg het. Stuur het terug. Accepteer het niet. Je hebt als mens wellicht je gebreken, maar we proberen niet om het menselijke te vervolmaken. We proberen om een instrument van Gods volmaaktheid te zijn. De boodschapper legt uit wat er gebeurt wanneer we proberen om menselijk perfect te zijn:

Er is een constante ontkenning dat de persoon die onvolmaakt lijkt te zijn, die een lichaam van vlees en bloed draagt, heilig kan zijn. Er is een ontkenning dat we heilig kunnen zijn, en nog steeds fouten maken. Wel, we kunnen fouten maken en nog steeds in de heiligheid van God leven. God kan ons gebruiken, niet omdat we menselijk perfect zijn, maar omdat hij besluit ons te gebruiken.

Er bestaat geen menselijke volmaaktheid. Als je probeert menselijk volmaakt te zijn, eindig je in het gekkenhuis. Binnen vijf minuten van nu ga je een fout maken, en dan is het hele experiment voorbij. God is volmaakt! God is volmaakt, en hij kan je gebruiken als zijn instrument. Hoe meer je als God wordt, des te beter het instrument.