De rol van de ouders in het tijdschema van de ziel

Voor de conceptie hebben de ouders van elk kind – of ze zich daar nu wel of niet bewust van waren – er innerlijk in toegestemd die ziel te accepteren. Of, als ze daarin niet hebben toegestemd, is hun te verstaan gegeven dat ontvangen van dit wezen nodig is om een bepaald karma te vereffenen.

Sommige ouders willen deze verantwoordelijkheid niet onder ogen zien (net zoals er mensen zijn die hun schulden niet willen afbetalen). Dikwijls gebeurt dit omdat hun ouders, leraren, pastors, voorgangers en rabbi’s niet op de hoogte waren van de levenscycli en karma en niet in staat waren datgene te onderwijzen waar ze geen weet van hadden. Zij hebben hun niet geleerd dat, als zij hun roeping om een leven te dragen niet uitvoeren, zij in zekere zin hun eigen levens-plan en de cycli hiervan aborteren.

Dus, als ze tegen de opdracht ingaan om een kind te ontvangen en de kans om het karma met dat kind te vereffenen niet aangrijpen, kunnen ouders zichzelf in nog moeilijkere omstandigheden plaatsen. Op een zeker moment en op een zekere plaats zullen ze dat kind misschien toch moeten dragen. En, omdat zij dat karma niet gebalanceerd hebben, kunnen zij tot de ontdekking komen dat hun eigen levenscycli van de juiste weg zijn afgeraakt en dat zij niet kunnen doorgaan met hun eigen goddelijk plan. Hun eigen spirituele vooruitgang kan worden beperkt of zelfs geheel ophouden. Door het leven te weigeren kan hun eigen levensplan hun worden ontzegd. En dan is het misschien heel moeilijk om weer op de plek terecht te komen waar dezelfde twee mensen samen zullen zijn, en diezelfde ziel weer beschikbaar is en Gods zegen krijgt om in incarnatie te komen. Karmische banden zijn dikwijls bindend totdat zij worden opgelost, en soms kunnen karmische banden vereisen dat een stel opnieuw in incarnatie komt om een kind geboren te laten worden dat deze gelegenheid was ontzegd.

Daarom is het verstandig om de gelegenheid die God ons geeft om kinderen geboren te laten worden, te respecteren. Wij kunnen blij zijn met de gelegenheid om het leven te geven aan degenen van wie wij wellicht eens en op een andere plaats, het leven hebben afgenomen. Dit geeft veel blijdschap en is een van de doelen van het huwelijk: het voortbrengen van kinderen die kunnen doorgaan met hun missie, net zoals wij door hen in staat gesteld worden onze missie te vervullen.

Het zijn dikwijls onze eerste kinderen waaraan wij een karmische schuld hebben. Later kan aan ouders die al kinderen hebben gehad en het karma hebben gebalanceerd wat zij op deze manier moesten doen, de gelegenheid worden gegeven om andere kinderen voort te brengen met wie zij geen negatief karma hebben. Dit kunnen zeer begaafde kinderen zijn die een grote bijdrage aan de gemeenschap kunnen leveren, omdat zij hun kennis en capaciteiten uit een vorig leven met zich meebrengen.

Uit: Geboren willen worden; De noodkreet van de ziel

Samengesteld door Dr. Neroli Duffy, gebaseerd op de leringen van Elizabeth Clare Prophet