De passages uit het boek ‘Alchemie van het Hart’ van oktober gaan over het genezen van het hart. Dit deel van het boek begint met een aantal belangrijke lessen over vergeving.
Genezen van je hart begint met barmhartigheid – mededogen schenken aan anderen, mededogen schenken aan onszelf. Het begint met affirmeren dat wij de baas zijn over ons lot. Ongeacht wat we hebben gedaan, ongeacht wat we hebben meegemaakt, we kunnen boven onszelf uitstijgen. We kunnen leren de creatieve energie die door ons hart stroomt te beheersen.
Als we weigeren om iemand te vergeven die ons benadeelt, zelfs als hij ons keer op keer benadeelt, dan binden we onszelf aan die persoon. ‘Door alles wat je niet kunt geven’, zei André Gide, ‘wordt je bezeten.’ De persoon die we weigeren te vergeven, de persoon op wie we boos zijn, wordt onze meester. Het maakt niet uit hoe hard we proberen een bepaalde richting uit te gaan, we komen slechts zo ver als het koord van de onopgelostheid ons laat gaan – en het is meestal een zeer kort koord. Het koord is kort omdat onze ziel onvermijdelijk wordt teruggetrokken naar het voorval om de harmonie te herstellen en tot een oplossing te komen.
Daarom staat mensen die in hun graf belanden zonder vrede te hebben gesloten met hun tegenstanders, een verrassing te wachten als ze aan de andere zijde aankomen. Ze zullen ontdekken dat als we onze wrok, boosheid of wraakzucht niet loslaten, we steeds opnieuw met dezelfde mensen moeten reïncarneren, tot we leren lief te hebben. Dus diepgewortelde vendetta΄s tussen families en zelfs naties, gaan niet alleen generaties terug; ze kunnen eeuwen teruggaan, of zelfs levens. De vete gaat door zonder einde in zicht, tot ze vergeven.
De kwestie van vergeving brengt velen van ons in verwarring, omdat ons foutief is geleerd dat vergeving de overtreding of de misdaad uitwist. We denken dat als we vergeving vragen voor iets wat we hebben gedaan, of wanneer wij iemand vergeven, dat dat het einde van de kwestie is en dat we geen andere verantwoordelijkheid hebben. Maar vergeving is niet hetzelfde als kwijtschelding. We zijn nog steeds verplicht om volledige verantwoordelijk te nemen voor onze daden.
Als God ons vergeeft, wordt ons negatieve karma (of de zonde) voor enige tijd verzegeld. Het is alsof God zijn pakket karma van onze nek haalt, zodat we tijd hebben om het pad van zelfmeesterschap te volgen en ons voor te bereiden om het examen te halen wanneer het weer voorbij komt. En het zal weer voorbij komen. Wanneer we uiteindelijk de test behalen, kunnen we promoveren naar het volgende niveau van spiritueel meesterschap.Zo werkt het universum. Als we onze zelfbeheersing verliezen of boos worden, worden we opnieuw getest op de formule van geduld en vergeving. De test kan komen onder andere omstandigheden of het kan komen als een herhaling van hetzelfde scenario met dezelfde spelers. Hoe dan ook, we zullen moeten tonen met hoeveel liefde en vergeving we met de situatie kunnen omgaan, om onszelf en anderen te helen.
Zoals je anderen behandelt, zo zal je worden behandeld. God schenkt ons vergeving in dezelfde mate waarin wij de barmhartigheid van ons hart schenken aan anderen. En als wij niet vergeven, zal barmhartigheid ons worden onthouden. Dus het grootste gevaar van het meedogenloze hart, is dat het degene schaadt die het bezit.
Hoewel we iemand vergeven, betekent het niet dat we zijn schadelijke daden goedkeuren. Maar het betekent wel dat we ons gevoel van onrechtvaardigheid kunnen loslaten, en God de situatie laten afhandelen. Wanneer, waar en hoe, is Gods zaak – ‘Mij komt de wraak toe, Ik zal vergelden, zegt de Heer’ (Rom. 12:19).
De belangrijkste persoon die je moet vergeven, ben je dikwijls zelf. Soms denken we dat we die vergeving niet waard zijn. We kijken naar onze menselijke kant, en we zeggen dat we gewoon niet goed genoeg zijn. Maar we zijn hier niet om onze menselijke kant te perfectioneren. We zijn hier om onze eigen innerlijke grootsheid vrij te maken, en het volledige potentieel van ons spirituele zelf naar buiten te brengen. Ieder van ons heeft fouten gemaakt, en het is noodzakelijk dat we contact maken met de pijn die we anderen wellicht hebben berokkend. Het is noodzakelijk om, met de volledige gevoeligheid van ons hart, het berouw te voelen dat onze ziel ervan overtuigt nooit meer een ander deel van het leven op die manier te kwetsen. Maar het is ook noodzakelijk om er overheen te komen.Het doet er niet toe welke fouten we hebben gemaakt, we deden het beste wat we konden, op dat moment. Nu is het tijd om onszelf te vergeven, verder te gaan met ons leven, en ons oog gericht te houden op de onmetelijke spirituele mogelijkheden die we van binnen hebben. Allemaal beschikken wij over dat potentieel, maar we hebben het niet altijd geaccepteerd.
